O Nas

Moc wkładu. To ona stanowi o powierzchni jaką jest w stanie ogrzać dany model. Najczęściej przyjmujemy, że 1 kW ogrzewa średnio 25 m³ ( 1 kW na 10 m², przy wysokości pomieszczenia 2,5 m).

Prawidłowo dobrana moc kominka wpływa na komfort jego użytkowania. Jeżeli chcemy mieć jak najdłużej czystą szybę podczas palenia, należy utrzymać temperaturę w kominku na poziomie 500° C. Aby uzyskać ten efekt musimy rozłożyć polana na całej długości paleniska. Im więcej drewna, tym więcej ciepła, co przy zbyt dużym wkładzie może skutkować tzw. przegrzaniem pomieszczenia. Analogicznie za mały załadunek w stosunku do mocy wkładu, będzie powodował nadmierne brudzenie się szyby. Jeżeli będziemy mieć wkład o zbyt małej mocy, będzie on przeciążony, a jego żywotność skrócona.

Oto kilka zasad, które pozwoli cieszyć się czystą szybą dłużej:

1. JAKOŚĆ DREWNA – używaj tylko i wyłącznie dobrze wysuszonego, sezonowanego przez co najmniej dwa lata drewna drzew liściastych. Palenie mokrym drewnem, które „wędzi się” zamiast palić – oznacza zadymioną szybę, podobnie jak zawierające żywicę drewno drzew iglastych. Ponadto spalanie drewna sosnowego, modrzewiowego, ze świerka, czy jodły zanieczyszcza komin oraz osłabia ciąg, a powstałe w nim sadze trzeba regularnie usuwać. Tylko odpowiedni materiał do spalania zapewni optymalną temperaturę bez nadmiaru dymu. Przydatnym urządzeniem do pomiaru wilgotności drewna jest wilgotnościomierz. Pomiar drewna wykonujemy poprzez wbicie bolców do wewnętrznej strony polana, wskazania urządzenia na drewnie przygotowanym do palenia w kominku powinny wahać się pomiędzy 15-18%.
2. SZYBER – nie przymykaj go zbyt mocno, reguluje on bowiem proces spalania, zamknięty może też spowodować gaśniecie ognia.
3. CIĄG –  nie dopuszczaj do jego osłabienia. Może ono być spowodowane zbyt krótkim kominem, sąsiedztwem wysokich budynków, drzew, czy jego nieczyszczeniem. Wszystkie te czynniki mogą być przyczyną zawiewanie wiatru do komina.
4. DOPROWADZENIE POWIETRZA  do paleniska – dbaj o nie. Nie sprzątanie popielnika również wpływa na zmniejszenie dopływu powietrza do paleniska, poza tym lubią go odwiedzać małe zwierzęta (myszy, ptaki, owady).
5. JAKOŚĆ WKŁADU KOMINKOWEGO – pamiętaj: co tanie, to drogie. Wkłady nieznanych producentów rzadko zawierają ulepszenia mające na celu ograniczenie brudzenia się szyby.
6. PRAWIDŁOWO DOBRANA MOC WKŁADU – jeżeli chcemy mieć jak najdłużej czystą szybę podczas palenia, należy utrzymać temperaturę w kominku na poziomie 500° C.

Wkłady kominkowe i piece wolnostojące dzielimy przez wzgląd na materiał z jakiego zostały wykonane, czyli żeliwo i stal. Urządzenia wykonane z żeliwa rozróżniamy dodatkowo przez wzgląd na sposób łączenia korpusu. Mamy wkłady monolityczne, wykonywane z jednego odlewu, lub skręcane z kilku większych elementów żeliwnych tworzących korpus. Charakterystyka pracy żeliwa jest dość prosta – wkład od początku palenia emituje dużą ilość energii, która utrzymywana jest średnio przez 3-4 h. Niektórzy producenci, aby zwiększyć efektywność wkładów żeliwnych, stosują w wyłożeniu paleniska wermikulit. Zwiększa on temperaturę w palenisku, a co za tym idzie wpływa na czystość szyby oraz umożliwia odzyskanie większej ilości energii z jednego załadunku.

Wkłady stalowe posiadają zabezpieczenie przez przepaleniem korpusu w postaci materiałów akumulacyjnych lub izolacyjnych. Najczęściej jest to szamot, wermikulit lub materiały pochodne np. Refrabox, Acumott. Najbardziej popularne są wkłady stalowo-szamotowe. Właściwość akumulacyjna szamotu sprawia, że akumulacja ciepła trwa ok. 4-8 godz., a ciepło oddawane jest równomiernie. Przez te właściwości wkłady stalowo-szamotowe świetnie sprawdzają się w nowoczesnym domach, które są bardzo dobrze zaizolowane. Szamot w tym przypadku jest dodatkowym zabezpieczeniem przed przegrzaniem pomieszczenia. Wybierając wkłady stalowe, należy szczególną uwagę zwrócić na ich wyłożenie, często stosowane zamienniki mają znacznie mniejsze właściwości akumulacyjne niż szamot, dlatego pojemność ciepła samych kształtek wewnątrz paleniska jest znacznie mniejsza, a akumulacja trwa maksymalnie 3-4 godz. W przypadku wkładów z wyłożeniem musimy zachować ostrożność dokładając polana, ponieważ materiał ten jest kruchy i nieodporny na uszkodzenia mechaniczne. Uszkodzenie wyłożenia w żaden sposób nie wpłynie na jakość użytkowania wkładu, a jedynie na jego estetykę. Występują również paleniska stalowe bez wyłożenia. Posiadają one podobne właściwości do wkładów żeliwnych, jednak są bardziej szczelne i dzięki temu mamy większą kontrolę nad  płomieniem w kominku.

Wybór odpowiedniego wkładu kominkowego najlepiej powierzyć wyspecjalizowanej firmie kominkowej.

Kominek z płaszczem wodnym.

Kolejnym rozwiązaniem jest wybór kominka z płaszczem wodnym. W tym przypadku nośnikiem energii jest woda. Ma ona znacznie większą bezwładność niż powietrze. W przypadku przeliczenia mocy do powierzchni przyjęto, że 0,7 – 1 kW ogrzewa 10 m² w zależności od zastosowanej izolacji budynku oraz samej długości obiegu wody w instalacji. Zarówno moc wkładu, jak i sam układ pracy urządzenia (otwarty/zamknięty), powinien wskazać instalator CO wykonujący projekt oraz instalację w budynku. Rozkład mocy pomiędzy powietrzem a wodą w zależności od producenta waha się od 30/70 do 40/60. Tym samym znacznie trudniej w tym wypadku będzie nam utrzymać czystą szybę podczas palenia. Rozwiązaniem będą szyby z pyrolizą – charakterystycznym niebiesko-zielonym refleksem na szybie.

Kominek z płaszczem wodnym w przeciwieństwie do kominka z DGP nie może pracować bez zasilania. Jego brak w najbardziej skrajnych przypadkach powoduje zagotowanie wody we wkładzie i jego nieodwracalne rozszczelnienie. W wodnych wkładach kominkowych warto stosować elektryczne sterowniki kontrolujące dolot powietrza – w przypadku braku zasilania przepustnica ogranicza dolot powietrza, tak aby nie zwiększać temperatury w palenisku. Najlepszym zabezpieczeniem będzie zaopatrzenie się w zasilanie awaryjne tzw. UPS, które podtrzymuje pracę pomp (pompy nie będą pracować do momentu całkowitego spalenia, najczęściej UPS podtrzymują napięcie ok. 0,5 – 1,5 godz. ).

DGP (DYSTRYBUCJA GORĄCEGO POWIETRZA)

W przypadku kominków powietrznych warto wykonać dystrybucję gorącego powietrza (DGP). Wtedy za pomocą izolowanych przewodów aluminiowych rozprowadzamy ogrzane powietrze w kominku do wybranych pomieszczeń.

Możemy zrobić to w dwojaki sposób:

• obieg grawitacyjny,
• obieg wymuszony.

Obieg grawitacyjny

Dla domów o niewielkiej powierzchni zastosujemy  rozprowadzenie powietrza w sposób grawitacyjny. Będzie ono najbardziej efektywne w pomieszczeniach przylegających bezpośrednio do miejsca, w którym znajduje się kominek i nad nim. Istotą jest tutaj niewielka odległość (maksymalnie 5m) pomiędzy kominkiem, a punktem docelowym. Przewody rozprowadzamy osobno do każdego pomieszczenia, starając się zachować odpowiednie proporcje. Kratki wylotowe (z żaluzją) najczęściej kończą się zaraz przy podłodze i nie mogę być przysłonięte. Ten rodzaj dystrybucji warto zaplanować już na wczesnym etapie budowy – przed wylewkami i tynkami.

Obieg wymuszony

Jeżeli do ogrzania mamy dom o dużej powierzchni, parterowy wtedy, aby DGP było efektywne wspomożemy się turbiną, czyli wentylatorem przetłaczającym powietrze do poszczególnych pomieszczeń. Turbina zaczyna pracować wraz z uzyskaniem wyznaczonej temperatury. Dobór jej nie jest łatwy i zależy od indywidualnych wymagań klienta. Obieg wymuszony umożliwia nam regulację ilości dostarczanego ciepła, a tym samym temperatury. Przygotowując lokalizację pod turbinę należy pamiętać, że podobnie jak na każde urządzenie elektryczne, tak i na nią nie może oddziaływać ciepło. Zazwyczaj umieszczamy ją na nieużytkowym poddaszu. Warto też pomyśleć o zakupie sterownika analogowego lub elektronicznego z dodatkowym czujnikiem, wtedy będziemy mieć pełną kontrolę nad naszym systemem DGP. Tę funkcję umożliwia nam odmienna od obiegu grawitacyjnego forma rozprowadzenia przewodów. W tym wypadku doprowadzenie ciepła do turbiny odbywa się za pomocą jednego przewodu i posiada jedno wyjście. Wyjście jest rozdzielone za pomocą trójników i doprowadzone do pomieszczeń, w których wylot w przeciwieństwie do grawitacyjnego DGP umieszczany jest na suficie i zakończone anemostatem.

Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wybór wkładu kominkowego, podobnie jak i jego zabudowy będzie zależny od indywidualnej decyzji posiadacza. Składać się na nią będą  kwestie techniczne związane z miejscem montażu, pełnioną przez niego funkcją,  a także wyglądem oraz możliwościami naszego budżetu.

MIEJSCE MONTAŻU

Jest to podstawowe kryterium wyboru wkładu kominkowego.  Miejsce montażu wpływa  nie tylko na wygląd zabudowy, ale także rodzaj wybieranego wkładu kominkowego. Dostępna przestrzeń określi nam wielkość kominka i jego formę. Poza kwestiami dotyczącymi prawidłowego przygotowania miejsca montażu (patrz punkt 4), należy pamiętać, że rzeczywisty wymiar zabudowy nie jest taki sam jak wielkość wkładu kominkowego. Pomiędzy korpusem wkładu, a izolacją obudowy należy zostawić wymaganą dylatację, dokładnie określoną w instrukcji kominka. Przeciętnie wynosi ona od 3 do 10 cm.

EKSPOZYCJA OGNIA

Kominek to przede wszystkim płomień. Wybierając wkład chcemy go w pełni wyeksponować. Dla osób, które na pierwszym miejscu stawiają funkcję dekoracyjną kominka najważniejszy będzie design. Skupiać się będziemy tutaj na rodzaju szybu (patrz punkt 14), jej wyglądzie, proporcjach. Nie bez znaczenia pozostanie również wyłożenie wkładu. Koncentrując uwagę na walorach zewnętrznych nie możemy zapominać o podstawowej funkcji kominka –  grzewczej. Za wielkością szyby kryje się wielkość wkładu, określana jego mocą. To ona informuje nas jaką powierzchnię jesteśmy w stanie ogrzać. Kierując się tylko wielkością szyby możemy popełnić zasadniczy błąd, który wpłynie na komfort użytkowania wkładu.

Wybierając wkład należy pamiętać, że jeżeli chcemy mieć jak najdłużej czystą szybę podczas palenia, należy utrzymać temperaturę w kominku na poziomie 500° C. Aby uzyskać ten efekt musimy rozłożyć polana na całej długości paleniska. Im więcej drewna, tym więcej ciepła, co przy zbyt dużym wkładzie może skutkować tzw. przegrzaniem pomieszczenia. Analogicznie za mały załadunek w stosunku do mocy wkładu, będzie powodował nadmierne brudzenie się szyby.

FUNKCJA GRZEWCZA

Kominek zazwyczaj traktowany jest jako ogrzewanie w okresach przejściowych (jesień, wiosna) albo ogrzewanie alternatywne, np. w przypadku braku prądu. Często bywa niedoceniany lub niewykorzystywany w pełni. Zapominamy, że kominek nie tylko jest w stanie ogrzać pomieszczenie, w którym znajduje się, ale i cały dom.